مطالبی در مورد الکتروکوتر

   جراحی الکتریکی (که جراحی HF و جراحی RF  نیز نامیده می شود)، عبارت است از؛ اعمال جریان الکتریکی فرکانس بالا به بدن انسان به منظور از بین بردن ضایعات، خونریزی مداوم یا ایجاد برش در بافت و در عین حال می تواند برای برش دادن، منعقد کردن یا خشک کردن بافت استفاده شود. مزایای این نوع جراحی، امکان ایجاد برش‌های دقیق با خونریزی کم است. اساس جراحی الکتریکی، اثر گرمایی در نتیجه عبور جریان از بافت است. از اثر گرمایی برای "انعقاد" یا "برش" استفاده می شود. اثر گرمایی وابسته به مقاومت بافت، چگالی جریان و زمان اعمال جریان است. با عبور جریان الکتریکی از بافت، بسته به نوع جریان و فرکانس آن یکی از اثرات زیر ایجاد می شود:

1. اثر الکترولیتی: در هنگام استفاده از جریان DC یون‌های مثبت به سمت قطب منفی و یون‌های منفی به سمت قطب مثبت حرکت می‌کنند. جریان DC به خاطر اثرات حرارتی و الکترولیتی روی بافت برای استفاده در جراحی الکتریکی نامناسب است. این جریان در محل الکترودها ایجاد اسید و باز می‌کند. این اثر در یونتوفورز استفاده می‌شود؛ اما امکان استفاده از ان در جراحی الکتریکی، به علت آسیب الکترولیتی به بافت وجود ندارد.

2.  اثر فارادیک: هنگام استفاده از جریان متناوب با فرکانس تا 2000 هرتز ایجاد می‌شود. این جریان، اثرات حرارتی دارد. به علاوه این فرکانس‌ها اثر فارادیک دارند، که باعث تحریک عصبی عضلانی می‌شود. از اثر فارادیک در درمان و تشخیص تحریک الکتریکی ( مثلا برای درمان paralysis ماهیچه‌ای) استفاده می‌شود.

3. اثر حرارتی: اثر حرارتی وابسته به مقاومت ویژه بافت، چگالی جریان و زمان اعمال جریان به بافت است.

در جراحی الکتریکی تنها می‌توان از جریان‌های متناوب با فرکانس‌های بالای 300 کیلوهرتز استفاده کرد. اثر حرارتی در بافت برای ایجاد برش و انعقاد استفاده می‌شود و با استفاده از این جریان‌ها، ایجاد اسید و باز و تحریک عصبی عضلانی وجود ندارد. تمام دستگاه‌های جراحی الکتریکی از فرکانس‌های بالای 300 کیلوهرتز استفاده می‌کنند.

اثر دماهای مختلف روی بافت‌ها را می‌توان به صورت زیر بیان کرد :

• 42°C  آسیب قابل بازگشت در سلول

• 49°C  آسیب غیرقابل بازگشت در سلول

• 70°C انعقاد

• 100°C خشک کردن

• 200°C کربنیزه شدن

• 500°C تبخیر

خطرات استفاده نادرست از الکتروکوتر

الکتروکوتر، یک تولیدکننده امواج الکترومغناطیسی با توان بالا است که در صورت استفاده نادرست، تهدیدی برای سلامت کاربران و بیماران است. متداول‌ترین صدمه به بیماران، سوختگی در نقاط نامناسب بدن است. اصلی‌ترین دلیل آن هم خراب بودن یا استفاده نادرست از الکترود یا پد بیمار است. در صورتی که این الکترود یا پد، درست متصل نشود یا بر روی برجستگی‌های استخوانی قرار گیرد به موجب کاهش امپدانس محل اتصال، چگالی جریان افزایش می‌یابد. هرگونه ناهمواری در سطح اتصال می‌تواند سوختگی ایجاد کند. استفاده از ژل در محل اتصال الکترود به بدن نیز جهت ایمنی بیشتر، توصیه می‌شود. خطر دیگر زمانی پیش می‌آید که یک نقطه روی بدن بیمار با یک مقاومت کمتر، زمین شود در نتیجه جریان اصلی به زمین نابجا هدایت می‌شود. اگر چگالی جریان از طریق نقطه‌ای که به اشتباه زمین شده‌است، به اندازه کافی بالا باشد، سوختگی رخ می‌دهد. وجود حفره‌های میکروسکوپی روی دستکش جراح، ریختن هر نوع مایع داخل ماشین، استفاده‌های نابجا از سیستم (استفاده از سطح رویی دستگاه به عنوان میز) و...... صدمات جبران ناپذیری به همراه خواهد داشت.